Έγινε μια παύση.
" Θες να μιλήσεις για αυτό;" ρώτησε το Γουρουνάκι.
" Όχι", απάντησε ο Γουίνι μετά απο λίγο.
" Όχι, δε νομίζω πως θέλω."
" Εντάξει τότε", είπε το Γουρουνάκι και πήγε και κάθισε δίπλα στον φίλο του.
" Τι κάνεις; " ρώτησε τότε ο Γουίνι.
" Τίποτα." απάντησε το Γουρουνάκι." Να, είναι μόνο που ξέρω πως είναι οι δύσκολες μέρες. Πολύ συχνά δεν θέλω να μιλάω για τις δύσκολες μέρες μου επίσης. Μα Θεέ μου" , συνέχισε το Γουρουνάκι. "Οι δύσκολες μέρες είναι τόσο πολύ πιο εύκολες όταν ξέρεις οτι έχεις κάποιον εκεί για σένα. Και θα είμαι πάντα εδώ για σένα Γουίνι."
Κι όπως ο Γουίνι καθόταν, κι επεξεργαζόταν μέσα του την δύσκολη μέρα του κι ενώ το σταθερό κι αξιόπιστο Γουρουνάκι, σιωπηλά καθόταν δίπλα του, κουνόντας τα μικρά του ποδαράκια...
Ο Γουίνι σκέφτηκε πως ο καλύτερος του φίλος, δεν είχε ποτέ περισσότερο δίκιο.
Alan Alexander Milne
