Tenerife Sea

 

Tenerife....Spend five months in this beautiful island.
Five months of my life full of unforgettable memories
and important life lessons.
It was not easy at all, everyday was a battle.
There were some hard situations i had to come through,
but in the end i left feeling so filled and Thankful!

 The place that i lived, in the picture above, called Tacoronte.

 I was not in the touristic area of Tenerife, the weather was not always sunny.
 In fact, i was in a small north village with a lot of hills and difficult roads, it was raining all the time till the end of June,(with few words all the time i was there), and i even got sick because of the weather.
  Sounds fantastic , right?

                              

I saw a total different side of this island. I can say, i saw the way the people live there.
And i think this was the case.

I went also to visit and the touristic areas but to me, i still prefere the place i was, it was more original, it had an identity, it had not became a touristic attraction for foreigners.


                            The Capital of the island & the Carnival Celebration


 The Capital of Tenerife is called Santa Cruz

The first time i went to the capital was during the Carnival celebration, you can see in the pictures some festivities that took place that day.

 The Carnaval of Tenerife, it is said to be the second biggest in the whole world. 
   It was m-a-g-i-c-a-l, the costumes, the music, the rhythm ,
  EVERYTHING!

In this photos you can see different cities and places of the island.
 Two of my favourite cities are called La Laguna and Candelaria.
But this doens't mean that thοse are the only one's worth watching, there are much more places
you can visit, with a big variety of different things. 

  
                                     

 I worked in a public school, both kindergarten and primary school. I am so happy that i was part of this school, so many informations, music, art, appretiation for other cultures.
It was such an eye opening experience! 

 I want to say a huge thank you to the people who were by my side.  Thank you for the wonderful memories we shared together, the laughter, the travels, the new experiences. A BIG thank you to all those who helped me when times got rough, all those people who turned out to be such amazing friends and stood by my side.
 I will Never forget you , and i will try to keep in touch as much as i can!

But i also, met some people that maybe they tried to take advantange of me, still they gave me an important lesson, a lesson that has to do with the fact that you have to walk away from situations and people that disrespect you with your head up.

 Sometimes the limits that you put for yourself are there waiting to get over them. 
Take changes, go out of your comfort zone and try to stay possitive
 no matter how bad the things might seem. 
Nothing good comes out without fighting for it in the first place,
keep that in your mind!
Till the next time!  

H Τίγρη

...Κορφή δέν υπάρχει, υπάρχει μονάχα ύψος.
Ανάπαψη δέν υπάρχει υπάρχει μονάχα αγώνας.
 Τί γουρλώνεις τα μάτια ξαφνιασμένος;
Ακόμα δέ μέ γνώρισες;
Θαρρείς πώς είμαι φωνή του Θεού;
όχι, είμαι ή φωνή σου ταξιδεύω πάντα μαζί σου, δέ σέ αφήνω, αλίμονο νά σέ άφηνα μονάχο!

  Μιά φορά, όταν πάλι πετάχτηκα θυμωμένη άπο το σπλάχνο σου,
μου ’δωκες ένα όνομα καί το κρατώ,
 μου αρέσει είμαι ή Τίγρη ή Συνταξιδιώτισσα.

Σώπασε τή γνώρισα, κι ή καρδιά μου στερεώθηκε.
 Γιατί νά τη φοβηθώ;
Ταξιδεύουμε πάντα οί δυό μας ολα τά είδαμε καί τά χαρήκαμε μαζί.
Φάγαμε κι ήπιαμε οι δυό μας στά τραπέζια της ξενιτιάς, πονέσαμε μαζί, χαρήκαμε μαζί πολιτείες,  ίδέες.

Κι όταν, φορτωμένοι λάφυρα, γεμάτοι πληγές, γυρίζαμε στο ήσυχο κελί μας,
ή τίγρη ετούτη γαντζώνουνταν αμίλητη στην κορφή του κεφαλιού μου,
εκεί ναι ή σπηλιά της.

 Απλώνεται σοφιλιαστά γύρα στο κρανίο μου,
χώνει τά νύχια της στο μυαλό μου κι άναθιβάνουμε κι οί δυό,
άλαλοι, τά οσα είδαμε, καί λαχταρίζουμε τά οσα έχουμε άκόμα νά δούμε.

Χαιρόμαστε πού όλος ό κόσμος, όρατος κι άόρατος, είναι βαθύ,
 άξεδιάλυτο μυστικό βαθύ, ακατανόητο, πέρα άπο το νού,
 άπο την πεθυμιά, άπο τή βεβαιότητα.

Κουβεντιάζουμε, ή Τίγρη ή Συνταξιδιώτισσα κι εγώ,
καί γελούμε πού είμαστε τόσο σκληροί,
 τρυφεροί κι άχόρταγοι γελούμε γιά τήν άχορταγιά μας,
κι άς ξέρουμε πώς ένα βράδυ, σίγουρα, θά δειπνήσουμε μέ μιά φούχτα χώμα καί θά χορτάσουμε.

 Τί χαρά είναι ετούτη, ώ Ψυχή τού άνθρώπου, ώ Τίγρη Συνταξιδιώτισσα, νά ζεΐς, ν’ άγαπάς τή γης καί νά κοιτάζεις το θάνατο καί νά μή φοβάσαι.

Νίκος Καζατζάκης : «ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΓΚΡΕΚΟ»

Τα πάθη της βροχής

Εν μέσω λογισμών και παραλογισμών
άρχισε κι η βροχή να λιώνει τα μεσάνυχτα
μ' αυτόν τον νικημένο πάντα ήχο
σι, σι, σι.
Ήχος συρτός, συλλογιστός, συνέρημος,
ήχος κανονικός κανονικής βροχής.
Όμως ο παραλογισμός
άλλη γραφή κι άλλην ανάγνωση
μου 'μαθε για τους ήχους.
Κι όλη τη νύχτα ακούω και διαβάζω τη βροχή,
σίγμα πλάι σε γιώτα, γιώτα κοντά στο σίγμα,
κρυστάλλινα ψηφία που τσουγκρίζουν
και μουρμουρίζουν ένα εσύ, εσύ, εσύ.
Κάθε σταγόνα κι ένα εσύ,
όλη τη νύχτα
ο ίδιος παρεξηγημένος ήχος,
αξημέρωτος ήχος,
αξημέρωτη ανάγκη εσύ,
βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη
κάτι μακρύ να διηγηθεί
και λέει μόνο εσύ, εσύ,
νοσταλγία δισύλλαβη,
ένταση μονολεκτική,
το ένα εσύ σαν μνήμη,
το άλλο σαν μομφή
και σαν μοιρολατρία,
τόση βροχή για μια απουσία,
τόση αγρύπνια για μια λέξη,
πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ' αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ' άλλα να 'ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.

Κ. Δημουλά, Το λίγο του κοσμου, Στιγμή

Μείνε μακριά απ’ αυτούς.💌

 

Μην ερωτευτείς ποτέ άνθρωπο που γράφει, ζωγραφίζει ή δε βλέπει τηλεόραση. Μην ερωτευτείς κάποιον που λέει λιγότερα απ’ όσα ξέρει και καταλαβαίνει περισσότερα απ’ όσα δείχνει.

Οι άνθρωποι αυτοί μπερδεύουν. Μείνε μακριά απ’ αυτούς που αγαπάνε παράξενα πράγματα όπως η μυρωδιά των βιβλίων. Που τους τραβάει σαν μαγνήτης το διαφορετικό. Που ψυχαναγκαστικά διαχωρίζουν τους όρους «μοναχικότητα» και «μοναξιά». Μην πλησιάζεις ανθρώπους άναρχους που αντί να έχουν συγκεκριμένο Θεό άγονται και φέρονται με βάση τη δύναμη της αγάπης. Ανθρώπους που ψηφίζουν χωρίς να αυταπατώνται ή να στρατεύονται όπως τους έμαθε η μαμά κι ο μπαμπάς.

Μείνε μακριά, δεν αξίζει ο κόπος. Ερωτεύσου καλύτερα άτομα που ξέρουν να βάζουν τις ζωές τους σε κουτάκια, που γουστάρουν η μόστρα τους να είναι πιο φασαριόζα από την ουσία τους. Που συμπεριφέρονται πάντα σωστά ακόμα κι όταν δεν το εννοούν. Ερωτεύσου ανθρώπους που είναι πάντα συγκεντρωμένοι, που δεν αμφιβάλλουν, που δε σε ζαλίζουν με ολονύχτιες συζητήσεις. Που λένε εύκολα ναι χωρίς να ρωτάνε γιατί. Μείνε κοντά σ’ εκείνους που οι έξοδοι μαζί τους θα είναι μόνο αλκοόλ και γαρύφαλλα. Χωρίς βαρετές εναλλακτικές όπως συναυλίες και νυχτερινές βουτιές σε κοντινές παραλίες.


Μην ερωτεύεσαι ανθρώπους απαιτητικούς γιατί αν τύχει και τους αγαπήσεις η καρδιά σου δε θ’ αντέξει την κούραση. Οι άνθρωποι που σκέφτονται είναι δύσκολοι κι εξαντλητικοί. Επηρεάζονται διαρκώς από νέες ιδέες, αλλάζουν απόψεις, συγκινούνται με πράγματα που δεν προσέχει η πλειοψηφία. Ονειρεύονται κι αιθεροβατούν εν γνώσει τους. Έχουν άποψη, θα σου πάνε κόντρα, θα σου τρίψουν στη μούρη πράγματα που δε θέλεις ν’ ακούσεις. Θα σε στριμώξουν επειδή ζουν για την ένταση και οι συζητήσεις μαζί τους σπάνια θα σ’ αφήσουν όπως σε βρήκαν.

Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς. Είναι καμένα χαρτιά. Μιλάνε πολύ, παθιάζονται για μικροπράγματα όπως ο έρωτας, ταλαιπωρούν και ζητούν αποδείξεις για τα πάντα. Είναι κουραστικοί, θέλουν εναλλαγές, θέλουν γκάζια. Είναι δύσπιστοι μπροστά στις εύκολες νίκες. Μείνε μακριά από αυτούς τους τρελούς με τις παλιομοδίτικες καρδιές που πιστεύουν σε χαζομάρες όπως το «μαζί» και το «για πάντα». Δεν θ’ αντέξεις την επιμονή με την οποία θ’ απαιτούν την προσοχή και την αφοσίωσή σου. Το πόσο θ’ αποζητούν την αγάπη σου όταν με την ίδια ευκολία θα ορκίζονται πως μπορούν να ζήσουν και χωρίς αυτήν. Είναι παρανοϊκοί, θα σε τρελάνουν. Δεν αξίζουν τον κόπο σου.


Μην πλησιάζεις ανθρώπους σαν κι αυτούς αν δε διατίθεσαι να χάσεις τη βολή σου. Δε χρειάζεται να κουράζεσαι άδικα. Αυτοί πιστεύουν στη μαγεία, στο άπιαστο και ζητάνε πολλά που δυστυχώς δεν είναι απτά, μα «αγοράζονται» με προσπάθεια και ψυχή. Έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους κι ένα εγώ γιγάντιο όσο η καρδιά τους. Απολαμβάνουν τα κομπλιμέντα ανερυθρίαστα και λένε ευθαρσώς «ευχαριστώ» αντί να προσποιούνται πως κοκκινίζουν με ταπεινοφροσύνη μπροστά στην υπερβολή. Δεν έχουν ανάγκη από δήθεν μετριοπάθειες, άλλωστε μέσα από τις καταστροφές έμαθαν πως για να αγαπήσεις έναν άλλον άνθρωπο πρέπει πρώτα να αγαπάς τον εαυτό σου. Και δεν ξέρεις πόσο ίδρωσαν γι’ αυτό. Δε θα σου κάνουν τη χάρη, λοιπόν, να κατεβάσουν το κεφάλι.

Μείνε μακριά από ανθρώπους σαν αυτούς, γιατί μαζί τους θα γνωρίσεις έναν άλλο κόσμο γεμάτο μέρη που δεν πηγαίνουν πολλοί. Θα σε σύρουν σε ακαταλαβίστικα μουσεία και υπόγεια σκονισμένα βιβλιοπωλεία που θα βαριέσαι φριχτά, θα πονέσουν τα πόδια σου από το ατέλειωτο περπάτημα. Θα χαίρονται με καραγκιοζιλίκια όπως κινηματογραφικά φιλιά στη μέση του δρόμου και θα σε κρατάνε αγκαλιά όλο το βράδυ χωρίς να τους νοιάζει αν βολεύεσαι ή όχι. Θα σε προσέχουν και θα νοιάζονται αν έφτασες σπίτι, αν είχες δύσκολη μέρα, αν κοιμήθηκες καλά, επειδή άνθρωποι σαν αυτούς είναι απροσάρμοστοι και δεν ξέρουν να λένε αλλιώς σ’ αγαπώ.

Ή απλά θεωρούν πως αυτές οι δυο λέξεις έχουν χάσει πια το νόημά τους απ’ την ακατάσχετη πολυχρησία.


Δίπλα τους θα ξεχάσεις τι θα πει βαρεμάρα κι αυτό είναι όσο εξοντωτικό ακούγεται. Θ’ αγαπήσουν σ’ εσένα αυτά που οι άλλοι μισούν. Δε θα μπορείς ποτέ να προβλέψεις τις αντιδράσεις τους, θα θεωρούν αυτονόητο πως αξίζουν να τους σέβεσαι ακόμα και τις στιγμές που δεν είναι τριγύρω. Δε θα σ’ αγαπήσουν επειδή σ’ έχουν ανάγκη, αυτοί δεν έχουν ανάγκη κανέναν. Θα σ’ αγαπήσουν γιατί σε διάλεξαν ανάμεσα σε τόσους. Κι αυτή να ξέρεις είναι η χειρότερη αγάπη όλων, αγάπη καταδικαστική. Έτσι που δε θα μπορέσεις να ξαναζήσεις με κανέναν άλλον άνθρωπο χωρίς να μυρίζεις το άρωμά τους στον αέρα.

Τέτοιος άνθρωπος είμαι κι εγώ. Γι’ αυτό σου λέω, μην πέσεις στην παγίδα γιατί μετά δεν έχει επιστροφή. Μετά δε γίνεται οι ταινίες να μην έχουν διπλό νόημα, τα πράγματα να έχουν μόνο μια πλευρά, να ξαναζήσεις πιστεύοντας πως μόνο ένα κι ένα κάνει δύο. Μη μ’ αγαπήσεις γιατί τα κουσούρια μου είναι πολλά και μεταδοτικά. Θα σου δυσκολέψουν τη ζωή κι εσύ δεν έχεις χρόνο για χάσιμο, όπως όλοι άλλωστε. Μη μου δίνεις θάρρος να συνεχίσω τους παραλογισμούς μου γιατί μπορεί να σ’ αγαπήσω και δεν έχω ούτε εγώ χρόνο για δράματα με λιγόψυχους αντιπάλους.

Όπως σου τα λέω, λοιπόν. Μείνε μακριά μου όσο είναι νωρίς, γιατί αν αγαπήσεις άνθρωπο πολύχρωμο, θα δεις πως δύσκολα επιστρέφεις σ’ έναν κόσμο που είναι καταδικασμένος να είναι ασπρόμαυρος.